Alles over teddyberen: geschiedenis, functies, masterclasses

Send

Hoe de teddybeer eruitzag, hoe hij verschilt van ander speelgoed en hoe je zo'n beer met je eigen handen kunt naaien - in onze recensie van het meest geliefde speelgoed ter wereld.

Tegenwoordig is de teddybeer niet alleen een van de beroemdste speelgoed ter wereld, maar ook een verzamel- en aanbiddingsitem - sinds de "officiële uitvinding" van dergelijke beren aan het begin van de vorige eeuw, is er in de wereld echte "teddymania" ontstaan. Natuurlijk bestond er eerder zacht speelgoed dat van stof was genaaid, er zijn er nu veel, maar zo'n liefde als teddyberen krijgt een zeldzame 'speelgoedlook'.

Foto: teddybears.co.uk

Foto: etsy.com

Tilda-poppen maken

Hoe zag de teddybeer eruit?

Washington Post karikatuur van teddybeer

De beer kreeg zijn naam ter ere van de Amerikaanse president Theodore Roosevelt. De officiële legende zegt: in 1902, tijdens een jacht, reden jagers met een beer en bonden hem vast aan een boom om de president te behagen, maar Roosevelt weigerde een weerloos beest neer te schieten en noemde het "onsportief". Al snel sprak de Washington Post over het incident en illustreerde het briefje met een cartoon van Clifford Barryman. Daarop wendt de president zich af van de beer, afgebeeld als klein en bang. De figuur werd herdrukt door andere kranten. Morris Michtom, een Russische expat die eigenaar is van een speelgoedwinkel in New York, zag de foto. De vrouw van Morris, Rose, naaide een stuk speelgoed in de afbeelding van een beer uit een tekenfilm en de teddybeer werd in een raam naast de foto getoond. De beer was een succes en Morris vroeg Roosevelt om het speelgoed de naam van de president te geven. Na de toestemming en naam voor het nieuwe speelgoed - Teddy (een verkleinwoord van Theodore) te hebben gekregen, richtte Mittom in 1903 de Ideal Toy Company op, die zich bezighield met de productie van dergelijke beren.

Morris Michtom en zijn eerste teddybeer

Interessant is dat parallel aan dit verhaal, dat zich in de Verenigde Staten ontwikkelde, in Duitsland opnieuw een teddybeer werd geboren. De Duitse beer is gemaakt in 1902 - hij is gemaakt door Richard Steif, neef van Margaret Steif, de eigenaar van Steiff (een bedrijf opgericht als naaibedrijf, dat later een beroemd speelgoedbedrijf werd). Het prototype van de Steiffe beer was een circusbeer, die wist hoe hij op zijn achterpoten moest staan en verschillende kunstjes moest uitvoeren. De speelgoedbeer had daarom dezelfde vaardigheden moeten hebben. Hiervoor ontwikkelde Steif originele beweegbare bevestigingen van het hoofd en de poten aan het lichaam van de beer met behulp van koorden. Tegenwoordig worden de koorden vervangen door betrouwbaardere schijven en splitpennen, maar het "vermogen" om het hoofd en de poten te draaien is nog steeds een must voor de beer.

Richard Steif met zijn eerste beer

Margaret Steiff en Teddy Bear Steiff

De eerste teddyboom vond plaats in Amerika halverwege de twintigste eeuw. Beren werden niet alleen een populair speeltje (maar ook dit): gedichten en liedjes werden aan hen opgedragen, bij zich gedragen (inclusief het meenemen naar sociale evenementen), en Theodore Roosevelt maakte een beer die naar zichzelf was vernoemd als zijn talisman (en werd verkozen voor een tweede termijn).

In Europa kwam de hausse in 1920-30. In 1924 maakte Walt Disney een cartoon over een teddybeer, in 1926 publiceerde Milne een boek over Winnie de Poeh (de hoofdpersoon was een prototype van een levende beer uit de dierentuin en een teddybeer genaamd Winnipeg, de favoriet van zijn zoon Christopher).

Christopher Robin Milne en Winnipeg, circa 1926

Beren werden genaaid van pluche van verschillende kleuren, de duurste waren gemaakt van zijdefluweel. De eerste teddyberen kwamen in de jaren dertig vanuit het buitenland naar Rusland. Toen begonnen ze met ons zulke welpen te naaien. Meestal waren alleen poten in dit speelgoed mobiel en was het hoofd onbeweeglijk aan het lichaam bevestigd.

Foto: thevintagemagpie.typepad.com

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de massaproductie van teddyberen stopgezet en werd het speelgoed een tijdje vergeten. In de jaren zestig ontstond er een nieuwe golf van belangstelling voor beren.De heropleving van "teddymania" heeft bijgedragen aan de Engelse acteur Peter Bull. Van kinds af aan, met een tedere liefde voor dit speelgoed, besloot hij op volwassen leeftijd de teddyfans te vinden die op hem leken en gaf verschillende advertenties waarin hij hen vroeg hem verhalen over beren te sturen. Bull wordt overspoeld met brieven, hij wordt uitgenodigd om deel te nemen aan radio- en televisieprogramma's, hij schrijft een boek en wordt bekend als "The Elder of the Teddy Bears World", en de wereld herinnert zich opnieuw teddyberen. Misschien was het Bull die de basis legde voor een speciale houding van mensen ten opzichte van dit speelgoed: in zijn boek vertelde hij verschillende echte verhalen die aantoonden hoe groot een emotionele gehechtheid van een persoon kan zijn aan een teddybeertje en hoe deze gevoelens het lot en het leven kunnen beïnvloeden.

Peter Bull met een teddybeer

De productie van designerberen begon in de jaren zeventig. De eerste "exclusieve" beren werden in Amerika gemaakt, even later bracht Steiff een partij verzamelberen uit. In 1984 werd het eerste Bear Museum in het VK geopend. In Rusland werd de verzameling beren voor het eerst getoond in de Vakhtangov-galerij in 1999. Binnenlandse teddists toonden voor het eerst werk op een internationale tentoonstelling in Duitsland in 2002, en sinds 2004 wordt er regelmatig een tentoonstelling gehouden van collectie teddies in ons land.

Foto: depeluche.net; kiseg.com

Leren teddyberen maken: YouTube-kanaal van de week

Hoe verschilt de teddybeer van ander speelgoed?

Foto: gyllenship.blogspot.com

- De teddybeer is geen massaproduct, maar een exclusieve. Ze worden genaaid in kleine batches of in een enkele kopie, vaak handmatig.

- Patronen worden vaak door de auteur zelf ontwikkeld (er zijn ook klassieke oude patronen). Traditioneel zou de beer speciale verhoudingen moeten hebben.

- Het hoofd en de benen van de teddybeer moeten mobiel zijn en 360 graden draaien. Om dit te doen, worden de poten en het hoofd met schijven en splitpennen aan het lichaam bevestigd.

- Speciale materialen worden gebruikt om teddy te maken. Vaak is dit de zogenaamde "mohair" (dikke katoenen stof met een stapel pure wol of natuurlijke zijdevezels), ook - natuurlijk katoenpluche, viscose. Van de kunstmatige materialen naaien echte teddyberen niet.

Foto: tamieveslage.com

- Natuurlijke materialen zijn ook traditioneel voor vulling - zaagsel, stro, soms met toevoeging van aromatische kruiden. Om sommige lichaamsdelen en benen zwaarder te maken, wordt granulaat (zware metalen of glazen bollen) toegevoegd.

- Het gezicht maken is ook een bijzondere kunst. Fabriek plastic ogen worden hier niet gebruikt, idealiter zijn ze met de hand gemaakt van glas. De neus is geborduurd of gemaakt van polymeer. Soms zijn de afgewerkte beren kunstmatig verouderd, gekleurd, huid, snuit, waardoor elk speelgoed een eigenheid krijgt.

- Echt originele teddyberen kunnen erg duur zijn. Je kunt ze kopen bij meesters, in kunstsalons, op tentoonstellingen, op veilingen (prijzen kunnen enkele tienduizenden dollars bedragen). Vaak heeft elke beer zijn eigen naam, soms is hij gekleed in een bepaalde outfit, ook heel zorgvuldig en zorgvuldig gemaakt.

Trouwens, tegenwoordig behoren niet alleen beren tot het concept van teddy - ook ander speelgoed (konijntjes, olifanten, enz.) Is volgens hetzelfde principe gemaakt.

Woondecoratie en speelgoed van een gepassioneerde naaister: instagram van de week

Wat moeten beginnende Teddists weten?

Foto: tamieveslage.com

Teddists zijn meesters die gespecialiseerd zijn in het maken van teddyberen. Als je jezelf in deze rol wilt uitproberen en / of er uiteindelijk een van wilt worden, let dan op de aanbevelingen van de profs. En onthoud: het maken van knuffels is een bijzondere kunst, anders dan het maken van ander speelgoed. De wereld van teddy is bijzonder, een teddy maken is niet zo eenvoudig, maar het resultaat is het waard!

Foto: pinterest.com/jane1911

1. Voorraad op aanbevolen materialen.

Foto: loppi-baeren-onlineworkshops.de

- De doek

Gebruik geen nepbont. Het is gebaseerd op gebreide kleding waardoor de beer niet de gewenste vorm kan behouden en geen dichte vulling kan maken. Plus - natuurlijke materialen zien er veel mooier uit.Als het niet mogelijk is om de zogenaamde mohair te kopen (het wordt verkocht in gespecialiseerde winkels en is vrij duur), neem dan bijvoorbeeld viscose met een stapel of vintage pluche (misschien vind je iets in de bakken van het huis of in het land). Voor de voetzolen kun je katoen, suède, fluweel meenemen.

- ogen

Het is het beste om glas te nemen, aan een oogje of een speld. Verkocht in gespecialiseerde winkels.

- Splitpennen, schijven en ringen

Zonder hen zal de teddybeer niet zo zijn! Dus je moet de wetenschap onder de knie krijgen om deze apparaten aan de romp en benen te bevestigen. Splitpennen zijn ook verkrijgbaar in gespecialiseerde winkels. Ook voor hun bevestiging hebt u speciaal gereedschap nodig (bijvoorbeeld een tang met dunne neus). Hoe de poten en het hoofd te bevestigen - zie hieronder in de videomasterklassen.

- vulling

Klassiek - zaagsel (verkocht in teddywinkels of bij dierenwinkels). Moderniteit - syntepuh (holofiber). Goedkoper en gemakkelijker te gebruiken kunststof. Niet iedereen herkent het, hoewel het vrij vaak wordt gebruikt. Je kunt een beginnende teddist beginnen met een holofiber. Als je delen van een beer wilt wegen, heb je granulaat nodig (glas of metaal, ook verkocht in gespecialiseerde winkels).

- Voor het borduren van neus en mond heb je draden (floss, iris) en een naald nodig.

- Om de beer zelf te naaien heb je een naald en duurzame draad in de kleur van de stof nodig.

- Gebruik voor het kleuren of schilderen van de snuit textiel of speciale markers.

- Je hebt ook een schaar, een priem, opvulhulpmiddelen (bijvoorbeeld houten stokken) en zelfs leren handschoenen nodig (zodat ze niet met draden worden doorgesneden als ze speciaal worden vastgedraaid).

2. Profiteer van het klassieke patroon.

Dit is bijvoorbeeld:

Foto: pinterest.com/zadanasos

Foto: pinterest.com/kleinkatarzyna

Of vind en download iets naar wens op een van de sites die zijn gewijd aan het maken van teddyberen.

3. Om te beginnen kun je een "tocht" beer oefenen en naaien van dichte katoenen stof, en dan een "mohair" of pluche aannemen.

4. Vind ambachtslieden of ambachtslieden wiens beren je leuk vindt en deel de geheimen van het maken ervan in MK of video's, en volg vanaf het begin het advies van een professional.

5. Een andere optie is om een of meerdere boeken te kopen en van hen te leren. Kijk naar de boeken van Gemma Kudge, Keiko Toshikura vertaald in het Russisch, evenals de boeken van Lydia Mudragel, Guzel Kostyna.

Werkvolgorde:

Foto: curiousmondo.com

1. Download het patroon, breng het over op de stof, voeg vergoedingen toe (0,5-0,7 cm), knip de details uit.

2. Naai details, draai ze uit. Als de stof een stapel heeft, trekt u de stapel die met een naald in de naad is gevallen eruit.

3. Vul de delen behalve het lichaam (met zaagsel, holofiber, al dan niet granulaat toevoegen). Druk de vulling goed aan met stokjes. Plaats schijven en splitpennen in het midden van het verpakkingsproces. Vul de delen tot het einde, naai de gaten dicht, verbind het lichaam, benen, hoofd. Naai eerst de ogen op het hoofd. Vul en naai het lijf dicht.

4. Maak een snuit (borduur neus en mond, afgezwakt).

We naaien knuffels - een kat en een hond